ولی من حس میکنم توی یکی از تاریک ترین نقطه‌های تاریخیم.یه جورایی یه دوره گذار واسه رسیدن به آرامش دائمی.بلاخره یه روزی ما آدما باید بفهمیم خوشحالیِ ما کاملا وابسته س به حالِ هم.همون فرهنگی که خیلی فاصله داریم باهاش ولی بلاخره میاد اون روز.
هممون آدمیم.زشتی داریم.قشنگی داریم.هرکسی واسه خودش و یه سری از اطرافیانش ارزشمنده.بیایم کمک کنیم بهم نه که سعی کنیم بدتر کنیم حال همو.بیایم بریم به سمتی که کل آدمای دنیا برامون ارزشمند بشن.نه؟
+ من از بلاگفا و از نوشته‌هام آرامش میگیرم.چندساله.اینجا صرفا یه صفحه ی شخصیه و واقعا اجباری نیست واسه خوندنش برای کسی.کامنتایی که از حال خوبِ اینجا برام کم کنه تایید نمیشن دیگه :)
++ سعید بجنگ و خسته نشو چون تو میتونی :)
+++ مگه حوّا بودی.که من آدم باشم.؟
من بهونه‌ای ندارم اگه توعم نباشی بخوام دووم بیارم...
یه ,کنیم ,واسه ,داریم ,سبک ,حال ,علاوه بر ,سبک زندگی ,ما آدما ,بقیه م ,کل آدمای
درباره این سایت